Το ανθρώπινο κρανίο αποτελείται από είκοσι δύο οστά και ισχυρό ινώδη ιστό που τα συγκρατεί μεταξύ τους, τις κρανιακές ραφές. Είναι ένας οστέινος σχηματισμός που λειτουργεί ως προστατευτική κοιλότητα για τον εγκέφαλο,υποστηρίζει αισθητήρια όργανα και συγκρατεί τα αρχικά τμήματα του αναπνευστικού και του πεπτικού συστήματος.
Διακρίνεται στο εγκεφαλικό κρανίο ή κρανιακή κάψα (8 οστά) και στο προσωπικό ή σπλαχνικό κρανίο (14 οστά). Το πρώτο ονομάζεται έτσι γιατί μέσα του βρίσκεται ο εγκέφαλος και το δεύτερο επειδή σχηματίζει το πρόσωπο και σ’ αυτό βρίσκονται σπλάχνα, δηλαδή όργανα. Στη βάση του κρανίου υπάρχουν πολλά τρήματα (οπές) μέσα από τα οποία διέρχονται τα εγκεφαλικά νεύρα καθώς επίσης και διάφορα αγγεία για την αιμάτωσή του εγκεφάλου και των σπλάχνων.
Ο ρόλος της Οστεοπαθητικής στον κρανιακό τομέα έγκειται στην κατανόηση ότι υπάρχει μια μικρή μεταβαλλόμενη κίνηση μεταξύ των οστών και των ραφών του κρανίου, βασισμένη στη θεωρία της στροφής των γραναζιών ενός ωρολογιακού μηχανισμού. Αυτή η επαναλαμβανόμενη κίνηση προκύπτει από έναν ρυθμό που ενυπάρχει στο Κεντρικό Νευρικό Σύστημα (στον εγκέφαλο και στον νωτιαίο μυελό) παρόμοιο με αυτόν της αναπνοής, αλλά με πολύ μικρότερη συχνότητα, ( 8 με 14 φορές το λεπτό ) τον κρανιακό ρυθμό.
Σε ένα υγιές άτομο αυτός ο ρυθμός λειτουργεί κυκλικά στο εσωτερικό του σώματος βοηθώντας στην φυσιολογική ροή των υγρών (εγκεφαλονωτιαίο υγρό) ρυθµίζοντας την ενδοκρανιακή πίεση, τη μεταφορά θρεπτικών ουσιών, την αποβολή τοξινών και την ομαλή λειτουργία του συστήματος.
Όλοι οι ιστοί χρειάζονται επάρκεια σε υγρά, θρέψη και νευρολογικές ανταλλαγές για να είναι υγιείς. Αυτά τα στοιχεία έρχονται δια μέσου των αιμοφόρων αγγείων, των λεμφαγγείων και του αυτόνομου νευρικού συστήματος.
Σε κάθε σύστημα οργάνων, περιτοναϊκό σύστημα ή σύστημα συνδετικού ιστού, η κίνηση αυτή είναι ζωτικής σημασίας για την υγεία και τη σωστή λειτουργία του συστήματος της αυτοίασης του ανθρώπινου οργανισμού.
Η απώλεια κίνησης και η μη φυσιολογική λειτουργία των ιστών, οδηγεί σε δυσλειτουργίες που χρήζουν θεραπείας στο μυοπεριτοναϊκό σύστημα, το σκελετικό, το σπλαχνικό, το κρανιοϊερό ή ακόμα και συνδυαστικά σε κάποια από αυτά μαζί.
Η κρανιακή οστεοπαθητική έχει ως στόχο την αποκατάσταση των ρυθμικών κινήσεων, όλων των βιοσυστημάτων του σώματος όταν αυτές περιορίζονται. Έτσι αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά διάφορες παθήσεις όπως κεφαλαλγίες, ημικρανίες, ζαλάδες, στρές, υπέρταση, προβλήματα ύπνου, μειωμένη αναπνοή, προβλήματα μάσησης και άλλες δυσλειτουργίες βρίσκοντας έναν πολύ σημαντικό σύμμαχο στην εφαρμογή της κρανιακής οστεοπαθητικής.